Toen zijn voetbalteam langzaam uit elkaar viel door blessures, besloot Martijn Voorn het over een andere boeg te gooien. ‘Ik wilde in beweging blijven en begon met hardlopen. In eerste instantie puur recreatief, maar dat veranderde snel. Ik merkte dat ik op kracht en vaak in één bepaald tempo liep en dat vormde een uitdaging. Ik wilde mezelf verbeteren. De stap naar een atletiekclub was snel gezet en daar raakte ik echt besmet met het hardloopvirus.’
Zijn eerste marathon liep hij in Berlijn, in 2017. ‘Ik wilde ervaren en mezelf laten zien dat ik fysiek én mentaal sterk genoeg was voor die 42 kilometer.’ Sindsdien volgden marathons in Zürich, Wenen en op 13 april (weer) Rotterdam. De weg naar de marathon ziet hij als een leerproces. ‘Ik kan de omstandigheden en het weer niet beïnvloeden, wel hoe ik ermee omga. Voor mij draait het niet om de eindtijd, maar om het proces.’
‘De manier waarop ik mij voorbereid op de marathon weerspiegelt mijn kijk op leiderschap. Planmatig, doelgericht, maar ook met ruimte voor reflectie. Je moet in beweging blijven en ook weten wanneer je moet vertragen. Hardlopen is een manier om te resetten. Het helpt me om helder te denken en creatieve ideeën te ontwikkelen.’ Die momenten van rust gebruikt Martijn niet alleen om te herstellen, maar ook om zijn koers te bepalen — in sport én werk. ‘Leiderschap is geen sprint, het is een duurloop’, aldus Martijn.
‘Voor mij is hardlopen meer dan fysieke inspanning. Het is een mentale test en tegelijk een broedplaats voor ideeën. Soms, als de werkdruk te hoog wordt, kies ik bewust voor een rondje rennen. Tijdens het hardlopen orden ik mijn gedachten. Ideeën voor werkvormen, oplossingen of strategische inzichten ontstaan meestal als ik in cadans en in de flow kom.’
‘Ik zie het terug in kleine alledaagse dingen. Strijken, fietsen, grasmaaien – ook dat zijn momenten waarop mijn hoofd ruimte krijgt. Volgens mij hebben mensen activiteiten nodig met een repeterend karakter. Het ritme helpt om los te komen van de waan van de dag.’
‘In een tijd waarin organisaties constant in beweging zijn, pleit hij voor bewust vertragen. Veel leiders zijn alleen maar aan het doen. Ze rennen hun staart achterna. Ik geloof dat echte vooruitgang begint bij reflectie en verbinding. Denken is werken! Vooruitdenken in scenario’s is een kerntaak van leiderschap, maar het gebeurt te weinig.’
‘Daarom pleit ik voor wat ik de VVV van Leimuiden noem: Verbinding, Verantwoordelijkheid en Vertrouwen. En ook: Versnellen én Vertragen. Nieuw leiderschap begint niet met actie, maar met afstemming. Eerst verbinden, dan versnellen.’
‘Ik zie een verschuiving in leiderschap. Waar vroeger command & control de norm was, draait het nu om connectie, communicatie en commitment. Je kunt structuren en processen optuigen, maar zonder commitment gebeurt er niets. Gedrag beïnvloeden doe je op een oprechte manier. Voor mij betekent dat: luisteren, aanvoelen en vertrouwen opbouwen.’
‘Nieuwe leiders willen nog wel eens alles opnieuw inrichten, zie ik. Dat is begrijpelijk, maar je moet niet vergeten wat er al is. Vernieuwing is krachtig wanneer het gecombineerd wordt met het bestaande. Ik geloof sterk in de waarde van ervaring. Je gooit je oude (hardloop)schoenen niet weg voordat je nieuwe hebt.’
‘Mijn hardloopgewoonten zeggen veel over mijn persoonlijkheid. Ik loop zonder muziek, zonder afleiding. Ik wil mijn zintuigen open hebben. De geluiden, de omgeving, het ritme — dat helpt me om in het moment te zijn. Mijn telefoon blijft thuis, al draag ik een bandje met noodnummers voor de zekerheid. Alles draait om bewustzijn en balans.’
‘Tegelijk besef ik dat mijn passie en toewijding impact heeft op mijn omgeving. De trainingen vragen om discipline én flexibiliteit. Dat blijft een leerpunt: hoe houd je vast aan je doel zonder rigide te worden?’
Wat begon als een manier om fit te blijven, is voor Martijn uitgegroeid tot een persoonlijke en professionele leidraad. ‘Hardlopen houdt mij fysiek en mentaal in beweging, en scherpt ook mijn visie op leiderschap. We moeten ruimte maken — in ons hoofd, in onze agenda’s. Alleen dan ontstaan de dingen die echt het verschil maken.’
‘En die inzichten? Die kunnen overal ontstaan. Ongepland, en precies dát is het punt: laat het gebeuren, maar zorg dat er ruimte ís om te laten gebeuren.’